Ophiuchus: The Thirteenth Constelation. Recenzja gry od Apokalypse Inc.

Tytuł: Ophiuchus: The Thirteenth Constelation

Wydawca: Apokalypse Inc 

Rok wydania: 2015

Liczba graczy: 1-4

Czas gry: 30 – 40 minut

Język: angielski (niezależna językowo)

Apokalypse Inc. to włoskie wydawnictwo, na które zwróciliśmy uwagę poprzez grę o niebanalnej tematyce filmowej. Na targach w Essen 2015 otrzymaliśmy od nich wspomnianą wcześniej The Producer: 1940-1944 oraz Ophiuchus: The Thirteenth Constelation. Nie będę Was oszukiwać. Omawiana przeze mnie pozycja, to gra abstrakcyjna. Tworzymy w niej pewne wzory, aby zyskać za nie punkty zwycięstwa. Zawodnik, który ma lepszą spostrzegawczość oraz nieco szczęścia w dociągu płytek, zostanie zwycięzcą.

Codziennie coś nowego!

Wiecie co to Ophiuchus? Mianowicie, jest to jedenasta w kolejności konstelacja pod względem wielkości. Nazywana jest Gwiazdozbiorem Wężownika. Znajduje się on w rejonie równika niebieskiego. Niektóre źródła uważają go za trzynasty znak zodiaku.

Mapa nieba

W pudełku znajduje się:

• 27 tytułowych płytek, które są podzielone na dwie części (najczęściej posiadają one innego koloru gwiazdy i w różnej liczbie),
• 13 płytek konstelacji. Każda jest inna i dyktuje, za jaki układ gracz może zyskać punkty;
• 12 znaczników specjalnych, które są potrzebne tylko przy rozgrywce na opcjonalne zasady.

Wszystkie elementy wykonane są fosforyczne i dość grube. Płytki, z których układamy konstelację, są wypukłe i można z nich ułożyć mapę nieba. 

 

Jak grać?

Na początku gry, na stole rozkładamy wszystkie 13 płytek konstelacji. Są to wspólne cele wszystkich graczy i są one jawne od początku gry. Następnie każdy zawodnik otrzymuje po 3 tytułowe płytki i trzyma je zakryte przed sobą. Na środku stołu układamy jedną dodatkową, do której będziemy dokładać kolejne w trakcie gry. 

 

Zasady są banalnie proste. Każdy zawodnik w swojej turze dokłada jedną płytkę do jednej z już leżących, przestrzegając kilku zasad. W czasie całej rozgrywki tworzymy siatkę nie większą niż 9x9. Ponadto w jednym ciągu (rzędzie) suma symboli/kolorów nie może przekroczyć 13. Po dołożeniu płytki sprawdzamy, czy udało nam się uzyskać układ z jednej z płytek konstelacji (w ciągu, do którego dołożyliśmy płytkę). Jeżeli tak, to zabieramy ją dla siebie. Są to nasze punkty zwycięstwa. Nikt inny nie będzie mógł już zyskać tej płytki konstelacji. Następnie uzupełniamy swoją rękę do 3 i kolejny zawodnik wykonuje swoją turę.

Gra kończy się, gdy:

• zabraknie płytek do dobierania – wówczas każdy ma szansę dołożyć tytułowe płytki, które ma jeszcze na ręce
  albo
• żaden gracz nie będzie już mógł nigdzie dołożyć tytułowych płytek.

Wówczas każdy zlicza uzyskane z płytek konstelacji punkty i odejmuje 2, za każdą płytkę na ręce. Wygrywa ten, kto zyskał największą liczbę punktów.

Moja opinia o grze

Ophiuchus to gra abstrakcyjna, przypominająca domino, która bardzo dobrze działa w dwuosobowych gronie. Rozgrywka jest krótka i dynamiczna. Zastanawiamy się, jak dołożyć płytkę: poziomo czy pionowo. Ciągle w niej liczymy, patrzymy co, gdzie możemy dołożyć i analizujemy, czy nie pomożemy tym rywalowi. Oczywiście czasami wystawimy mu jakiś prosty układ do ukończenia, ale jest to nieuniknione, gdyż zawsze musimy coś zagrać. W związku z losowym dociągiem, tak się po prostu czasami zdarza. Im więcej graczy, tym jest to bardziej nieprzewidywalne. Dlatego też, ta pozycja świetnie sprawdza się w dwuosobowym gronie. Jeżeli więc lubicie takie potyczki to sprawdźcie dostępność w naszych lokalnych sklepach albo u wydawcy.

Sylwia

Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:

I.	Klimat	-/6
II.	Losowość	4/6
III.	Błędy w grze	4/6
IV.	Złożoność	6/6
V.	Interakcja	5/6
VI.	Wykonanie	6/6
VII.	Cena	4/6
VIII.	Czas rozgrywki w dwie osoby	5/6
IX.	Skalowanie na dwóch graczy	4/6

Nota końcowa: 4.75/6

Grę udostępniło wydawnictwo: 

Bardzo serdecznie dziękujemy!

...and something for our international readers:

Pros:

+ simple rules

+ replayability

+ dynamic gameplay

Pros/Cons:

+/- domino like abstract game